Mesleği iiyi birer çocuk yetiştirmek olan anneler dikkat!

İşin bitince beni sever misin anne?

Kapıdan içeri girer girmez neseyle bagırdı: “Anne biliyormusun bugün yuvada ne oldu?” “Gormuyormusun telefonla konusuyorum.”

Hic kimsenin sevdiği şey birbirine benzemiyordu. Annesi telefonu, babası arabayı seviyordu. Herşey erteleniyordu telefon ve araba söz konusu oldugunda. Bir de eve misafir gelecek oldumu kendisine hiç yer kalmiyordu. Nerelere gitsindi?

• Annesi kapadı telefonu. Mutfaktan tencere kaşık sesleri geliyordu. Koşarak yanına gitti. “Sana yardım edeyim mi?” dedi en sevimli halini takınarak. Annesi manalı manalı baktı: “Hayırdır? Bir yaramazlık filan? Bak bir de seninle uğrasmayayım. Çok yogunum zaten.” Yorgunluk nasıl birşeydi? Bazen elinde oyuncağıyla uykuya daldığında anneannesi oyuncagı yavaşça elinden alır. “Nasıl yorulmuş yavrucak. Uykunun gül kokulu kolları sarsın seni” diyerek alnına bir öpücük konduru veriridi. Yorgunluk gül kokulu bir uykuya dalmaksa eğer, ne diye annesi kendisiyle böyle kızgın kızgın konuşuyordu?

“Anneciğim yorulduğun zaman gül kokulu uykulara dalarsın. Anneannem çyle söylüyor.” “Uykuya dalayımda gül kokuları kusur kalsın. Yorgunluktan oluyorum.” Bu kelimeden nefret ediyordu. ‘Yorgunum.’ ‘Yorgun oldugumdan.’ ‘Boyle yorgun yogunken...’

“Anneciğim sen yorulma diye..” “Yemekte konuşuruz cocuğum. Bankada işler yetişmedi. Baban gelene kadar bunları bitirmem lazım. Hadi sen oyna biraz.”

“Hani siz yoruluyorsunuzya..”

“Eee..”

“Ben de oynamaktan yoruluyorum.”

“Ne yapayım?”

“Bilmem.”

Yapilması gerekenleri biliyorduda büyükler, yapılması gerekenleri hiç bilmiyorlardı.

Işıklar söndü birden. Annesi öfkeyle söylenmeye başladı. “Mum da yok” diye diye karıştırdı dolapları el yordamı.

• Çocuk sırtüstü yatıp, anneannesinin köyünü düşündü. Gaz lambasının ışıgında deli tavşan masalini anlatışını. Deli tavşanın duvardaki aksini getirdi gözlerinin önüne. Anneannesi gibi iki ellerini birleştirip işaret parmaklarını yukarı kaldırarak tavşan kafası yaptı. “Bak deli tavşan” diyerek parmaklarını oynattı. Yoldan geçen arabaların farları duvardaki tavşana yol açtı. Tavşan alabildiğine hür dolaştı sağda solda. Atlarla kuşalarla konuştu. Sonra yorgun düstü. Duvardaki görüntü o minik avuçların açılmasıyla kayboldu. Kolu yavaşça kanepeden aşagı sarktı.

Neden sonra ışıklar geldi. Kadın çocuğuyla hiç konuşmadığını akıl etti birden. Kanepeye koştu. Küçüçük dizlerini karnına doğru çekerek uykuya dalmıştı.

Masanın üstündeki dosyalara baktı iğrenerek. Dindirilmez bir pişmanlık doldurdu içini. Uyandırmaktan korka korka küçük alnına bir öpücük kondurdu. Çocuk sanki öpücüğü bekliyormuşcasına: “İşin bitince beni sever misin anne?” dedi. Kadın, sevilmek için randevu alan çocuğuna bakarak sabaha kadar agladı..........