ÖLÜM BİR NASÎHATTİR Hârun Reşid devrinde, yaşayan velî bir zât, Aslen Kûfeliyse de, Bağdat'ta sürdü hayat.Hârûn Reşîd bu zâtı, kıymetli tutuyordu,Nasîhatları ile, ferahlık duyuyordu. Bir gün onu görünce, dedi ki: "Beni dinle, Görüşmek istiyordum, çok zamandır seninle." O, oralı olmayıp, etmedi hiç iltifât, Dedi: "Öyle bir arzu, olmadı bende fakat." Kızmadı Hârûn Reşîd, cevâbına Behlül'ün, Dedi: "Biraz nasîhat, etsene bana bu gün." Buyurdu: "Ey hükümdâr, ne diyeyim ben sana, Bir şu sarayına bak, bir de şu kabristana. Bundan ibret almayan, başka neden alır ki, Ölümden daha büyük, nasihatçı var mı ki? Ey emîrel müminin, nolacak senin hâlin? Huzûr-u ilâhîye, çıkarsın sen de yârın. İşlediğin her işten, soracaklar sana hep, Onlara verilecek, cevâbın var mı acep? O gün çıkar meydana, çok perişan olduğun, Başka ne nasîhati, istiyorsun ey Hârun?"